An investigation on the relationship between EFL learners' L2 willingness to communicate, emotional intelligence levels, and attitudes towards language learning in the Turkish EFL context

Abstract

İletişim kurma istekliliği ikinci dil ediniminde son zamanlarda büyük önem kazanmıştır. Yabancı dil öğrenmede ve iletişimde oldukça etkin bir role sahip önemli duyuşsal faktörlerden birisi olarak bilinen iletişimde bulunma istekliliğiyle ilgili alanda çok sayıda çalışma yapılmış olsa da, Türkiye'de ilköğretim, ortaöğretim, veya yükseköğretim düzeyinde yeterli sayıda çalışmanın yapılamadığı ve bu alandaki boşluğun henüz tam olarak doldurulamadığı tespit edilmiştir. Bu çalışma bir devlet üniversitesi olan Gaziantep Üniversitesinin Yabancı Diller Yüksekokulu'nda İngilizce dil eğitimi alan Türk ve Suriyeli öğrencilerin yabancı dil olarak İngilizce'yi sınıf içi ve sınıf dışında kullanma istekliliklerini araştırmayı amaçlayan kültürlerarası karşılaştırmalı bir çalışmadır. Ayrıca, bu çalışma öğrencilerin İngilizce iletişim kurma isteklilikleri ile yabancı dili öğrenmeye karşı tutumları ve duygusal zeka seviyeleri arasındaki ilişkileri incelemeyi amaçlamıştır. Son olarak, bu çalışmada öğrencilerin İngilizce konuşma derslerinde iletişim kurma istekliliklerini, duygusal zeka seviyelerini ve yabancı dili öğrenmeye karşı tutumlarını etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu bağlamda, nicel veriler Hazırlık Okulu'ndaki 200 öğrenciden toplanmıştır. Çalışmanın nitel kısmı içinse, ölçüt örnekleme yöntemiyle anket çalışmasına katılan 200 öğrenci arasından 12 öğrenci seçilmiştir. Bu çalışma hem nicel hem de nitel veri toplama ve analiz tekniklerini içeren karma bir araştırma yaklaşımı kullanmıştır. Bu çalışmada veri toplama araçları olarak anket ve mülakat kullanılmıştır. Nicel verilerin analizinde SPSS V26.0 programı kullanılmıştır. Nitel veriler ise nitel veri analiz teknikleri ve içerik analizi kullanılarak incelenmiştir. Çalışmaya katılan Türk ve Suriyeli öğrencilerin İngilizce konuşma isteklilikleri toplam ortalama skorlar üzerinden değerlendirildiğinde, sınıf içi ve sınıf dışı ortamlarda Türk öğrencilerin iletişimde bulunma istekliliklerinin orta düzeyin üzerinde ve yüksek düzeye yakın olduğu, Suriyeli öğrencilerin ise görece orta düzeyde olduğu görülmüştür. Ayrıca, her iki öğrenci grubunun duygusal olarak zeka düzeylerinin orta düzeyde olduğu ve Türk öğrencilerin ortalama EI skorlarının Suriyeli öğrencilerden nispeten daha yüksek olduğu görülmüştür. Öğrencilerin çoğunun İngiliz diline ve İngilizce konuşulan ülkelerin kültürlerine ve yabancı dilde iletişime karşı tutumlarının olumlu olduğu görülmüştür. Ayrıca, öğrencilerin yabancı dil öğrenmeye karşı tutumları ve duygusal zeka seviyeleri ile iletişimde bulunma istekliliği değişkenleri için korelasyon katsayıları hesaplanmış ve hem tutum hem de duygusal zeka yordayıcılarının İngilizce konuşma istekliliği ile önemli derecede ilişkisi olduğu saptanmıştır. Çoklu adımsal regresyon analiziyle, geliştirilen regresyon modellerinin sonuçları dikkate alındığında, öğrencilerin sınıf içi iletişim kurma isteklilikleri üzerinde en etkili ve en anlamlı yordayıcının yabancı dil öğrenmeye karşı tutumları olduğu ve bunun iletişimde bulunma isteğinde doğrudan bir değişim sağladığı sonucuna ulaşılmaktadır. Ayrıca, öğrencilerin duygusal zeka seviyelerinin de İngilizce iletişim kurma isteklilikleri üzerinde kısmen etkili olduğu görülmektedir. Son olarak, elde edilen nitel verilerin içerik analizleri ışığında, Türk ve Suriyeli öğrencilerin konuşma derslerinde ve sınıf dışı ortamlarda iletişimde bulunma isteklerini, duygusal zeka seviyelerini ve dil öğrenmeye karşı tutumlarını en fazla etkileyen faktörler arasında derslerine giren öğretmenlerin tutum ve yaklaşımları, arkadaş baskısı, konuşma ve iletişime geçme kaygısı, iletişimsel yeterlilik, öz güven, huzurlu sınıf ortamı, motivasyon ve sorumluluk duygusu gibi önemli faktörlerin olduğu görülmüştür.

Willingness to communicate has recently gained considerable attention and significance in second language acquisition. Although many studies have been carried out in terms of willingness to communicate (WTC) in different EFL contexts, it can be said that the number of the studies conducted at primary, secondary, or higher education levels is not sufficient in the Turkish EFL context, and so the gap in this field has not been fully filled yet. In this regard, the present study was conducted as a comparative study at the Higher School of Foreign Languages of Gaziantep University, aiming at investigating cross-culturally the willingness of Turkish and Syrian EFL learners to communicate in English as a foreign language inside and outside the classroom. In addition, this study aimed at examining the relationships between students' willingness to communicate (WTC) in English, their attitudes towards learning English (ATE), and their emotional intelligence levels (EI). Finally, in this study, it was aimed to examine the factors affecting students' L2 WTC, their EI levels, and their attitudes towards L2 learning in English speaking classes. Quantitative data were collected from 200 students at the Preparatory School. For the qualitative part of the study, 12 students were selected from among the 200 students who participated in the survey. This study used a mixed research approach that included both quantitative and qualitative data collection and analysis techniques. In this study, questionnaires and interviews were used as data collection tools. SPSS Statistics V26.0 was used in the analysis of the quantitative data. Qualitative data were analyzed using qualitative data analysis techniques and content analysis accordingly. When the L2 WTC levels of the Turkish and Syrian students participating in the study was examined over the total mean scores, it was found that the Turkish students had a moderate level of L2 WTC, close to the high level, while the Syrian students had a moderate level of WTC. In comparison, the Turkish students were found to have relatively higher WTC levels than the Syrian students. In addition, it was revealed that the EI levels of both student groups were moderate, but the total EI scores of the Turkish students were relatively higher than the Syrian students. Regarding L2 attitudes, it was observed that most of the students had positive attitudes towards English language and the cultures of English-speaking countries as well as communication in L2. Moreover, through correlation analysis, correlation coefficients were calculated for the students' attitudes towards L2 learning, EI levels, and L2 WTC. It was found that there was a significant correlation between the participants' L2 WTC, attitude, and emotional intelligence perceptions. Considering the results of multiple stepwise regression analysis, it was concluded that the most effective and significant predictor of students' WTC in the classroom was their attitude towards L2 learning with a predictive effect leading to a direct variation in their L2 WTC. Further, it was revealed that the EI levels of both student groups were partially effective on their WTC in English. Lastly, based on the content analysis of the qualitative data obtained, it was found that among the factors affecting L2 WTC of Turkish and Syrian students, their EI levels, and L2 learning attitudes most were teachers' attitudes and immediacy, peer pressure, motivation, non-threatening classroom atmosphere, communicative apprehension, and communication competence.