Zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlerin iletişim düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi

Abstract

Engelli bir çocuğa sahip olmak ebeveynlerin hiçbir zaman beklemediği bir durumdur ve ebeveynler, engelli çocuğun dünyaya gelmesine hazırlıklı değildir. Normal bir çocuğa sahip olmak bile birçok sorumluluk ve maddi yükün oluşmasına sebep olurken engelli bir çocuğa sahip olmak aileler üzerinde ister istemez birtakım olumsuzluklara sebebiyet verecektir. Ebeveynler çocuğunun engelli olduğunu ilk öğrendiklerinde, bir takım duygu ve tepkiler yaşamaktadır. Ebeveynlerin yaşadığı bu tepkiler ise şok, inkâr, acı ve depresyon, çelişki, suçluluk, kızgınlık, utanç, pazarlık, kabul ve uyumdur. Engelli çocuğa sahip ailelerin normal çocuğa sahip ailelere göre daha farklı gereksinimlere ihtiyaçları vardır. Bu gereksinimler ise bilgi ve eğitim, duygusal destek, bakım, toplumsallaşma ve maddi gereksinimler olarak sıralanabilir. Öncelikle ailelerin ihtiyaç duydukları gereksinimler belirlenmeli daha sonra verilecek hizmetler planlanmalıdır. Anne baba çocuk iletişimi aile içi olumlu etkileşim adına önem arz etmektedir. Ebeveynlerin çocuklarıyla olan iletişimi çocuğun kişilik gelişimine ciddi etkiler yapabilmektedir. Kabul düzeyi iyi, dinleme becerisi gelişmiş, empati kurabilen anne babaların, çocuklarıyla olan iletişimi daha yapıcı ve olumlu olabilmektedir. Bu sebeple ebeveynlerin iletişim becerilerini geliştirmeye yönelik adım atmaları önem arz etmektedir. İletişimde temel kurallardan birisi karşıdaki kişiyi kabul etmektir. Ebeveynlerin çocuklarını bir birey olarak kabul görmeleri ve çocuğa her durumda saygı duymaları anne baba çocuk iletişimi adına önem arz etmektedir.