Vasinin görevleri ve sorumluluğu

Abstract

Türk Medeni Kanununun Aile Hukuku kitabının Üçüncü Kısmın vesayet kurumu oluşturmaktadır. Vesayet kurumunun amacı, velayet altında bulunmayan küçüklerle, istisnai olarak bazı ergin olan kişilerin hem şahsi hem de mali alanda korunmasıdır. Bu anlamada vesayet organlarına verilmiş olan tüm yetki ve görevler, vesayet altındaki kişinin menfaatlerinin korunması amacına yöneliktir. Bu çalışma ile, söz konusu amacın ne derecede gerçekleştiği ve gerçekleşebilmesi için ne gibi düzenlemelerin yapıldiği incelenmektedir. Çaılşma plan çerçevesinde, bu çalışma ile incelenen ?vasinin görevleri ve sorumluluğu? olgusu kapsamında, öncelikle, vesayetin tarihsel gelişimine ve benzer kurumlarla olan ilişkisine değinilmektedir. Daha sonra, Türk Medeni Kanununun vesayetle ilgili hükümleri takip edilerek, vesayet düzeni, vesayetin yürütülmesi ve vesayetin sona ermesi bölümleri içerisinde, vesayetle ilgili tüm düzenlemelere değinilmektedir.İkinci bölümde, vesayeti gerektiren hallerle beraber vasinin atanması ve atamaya ilişkin hususlar incelenmektedir. Üçüncü bölümde, vesayetin yürütülmesi başlığı altında vasinin ve vesayet dairelerinin görev ve yetkileri ile birlikte vesayet organlarının sorumluluğu ele alınmaktadır. Son bölüm olan dördüncü bölümde ise, vesayetin sona erme şekilleri incelemeye tabi tutulmuştur.

This study aims to reveal and explicate the dimensions of jurisdiction and accountability of guardianship, which is still contemporary in Turkish Legal System but lacks in doctrine. Simply stated, guardianship is defined as keeping safe and secure a minor child or an adult whom the law regards as incompetent to manage his or her own affairs. A guardian is one who has, or is entitled to, the care and management of the ward?s financial and personal welfare and interests, also represents the ward. From this point of view, this study progresses through the evaluation of the institution by assessing its historical origins and relationships with other institutions. On the other hand, requirements and appointment of guardian as well as administration and cessation of guardianship are evaluated as well. Institution of guardianship is not specifically elucidated in doctrine, by this means, the existing gap is filled with Supreme Court of Appeals? judgments; for that reason, a study on this topic will make a contribution both to Turkish legal system and practitioners.