İhtiyati haciz kararına yapılan itiraz hakkında verilen kararın ihtiyati haczin icrasına etkisine ilişkin hukuk genel kurulu kararı ile daire kararlarının değerlendirilmesi

Abstract

Alacaklının mevcut veya müstakbel bir para alacaının, kanunda belirtilen artların oluması durumunda, güvence altına alınmasını hedefleyen kurum ihtiyati hacizdir. htiyati haciz kararı alınması ve uygulanması aamalarında alacaklının menfaati ön plandayken, daha sonraki aamalarda borçlunun menfaati de kanun koyucu tarafından koruma altına alınmı ve böylece her iki tarafın menfaatleri dengelenmek istenmitir. htiyati hacze itiraz müessesesi, ihtiyati haciz prosedürü içerisinde yer alır ve borçlunun (belirli durumlarda üçüncü kiilerin) menfaatinin korunmasına hizmet eder. htiyati haciz kararına borçlunun itirazı üzerine mahkeme itirazı kabul ettii takdirde, bu kabul kararının derhal sonuç dourup dourmayacaı ve dolayısıyla ihtiyati haczin kararın kesinlemesi beklenmeden kaldırılıp kaldırılmayacaı tartıma konusu olup, çalımamızda Hukuk Genel Kurulu’nun,27.03.2013 tarihli 2012/12-1128 E. ve 2013/403 K. sayılı kararı bu balamda deerlendirilmeye çalıılmıtır.

Provisional attachment is the measure that aims to guarantee that, in case the circumstances prescribed by the law occur, the creditor receives present or future debt. While it is the interest of the creditor that is prioritized during the process of making provisional attachment decision and its implementation, during the following processes, the interest of the debtor is also protected by the law-maker, which aims to bring balance to the interests of both parties. Objection to provisional attachment is included in the provisional attachment procedure and it serves to protect the interest of the debtor (and the third parties). In case that the court accepts the debtor’s objection to the provisional attachment, it is debatable whether or not this acceptance would lead to any consequences; and therefore, whether or not the order for provisional attachment would be released without waiting for the order to be finalized. In this study, it is aimed to evaluate the General Assembly of Civil Chambers order dated 27.03.2013 and numbered 2012/12-1128 E. and 2013/403 K. in the above mentioned context.