Şiddete maruz kalan ergen öğrencilerin psikolojik sağlamlıkları ile empati ve öz yeterlikleri arasındaki ilişkinin demografik değişkenlerle birlikte incelenmesi (Kahramanmaraş ili örneği)

Abstract

Ergenlerin şiddete maruz kalmalarının yanında şiddete tanık oldukları da görülmektedir. Bu durum ergenleri olumsuz bir şekilde etkilemekte ve ortaya çıkan bu olumsuz durumlardan sonra ergenlerin psikolojik sağlamlıkları ile empati ve öz-yeterlikleri arasındaki ilişki demografik değişkenlerle birlikte araştırılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Kahramanmaraş merkez ilçeleri olan Dulkadiroğlu ve Onikişubat'a bağlı tüm liselerde okuyan toplam 405 ergen öğrenci oluşturmaktadır. Ayrıca basit tesadüfi örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırma verileri, çocuk ve genç psikolojik sağlamlık ölçeği, empatik eğilim ölçeği, çocuklar için öz-yeterlik ölçeği ve demografik bilgi formu kullanılarak elde edilmiştir. Araştırma verilerinin analizinde SPSS 22.00 kullanılmış olup, elde edilen bulgular ise ,05 anlamlılık düzeyinde değerlendirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, şiddete maruz kalan ergen öğrencilerin psikolojik sağlamlıkları ile empatik eğilimleri arasında pozitif yönlü, zayıf ve anlamlı bir ilişki; psikolojik sağlamlıkları ile öz-yeterlikleri arasında pozitif yönlü, orta güçte ve anlamlı bir ilişki; öz-yeterlik ile empatik eğilimleri arasında ise pozitif yönlü, zayıf ve anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Şiddete maruz kalan öğrencilerde psikolojik sağlamlık ile geçme notu, mazeretsiz devamsızlık, anne babanın beraber ve hayatta olması arasında; empatik eğilim ile sınıf düzeyi, cinsiyet, anne eğitim durumu arasında; öz-yeterlik ile geçme notu arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Akademik öz-yeterlik ile cinsiyet, geçme notu, mazeretsiz devamsızlık, anne babanın beraber olması; duygusal öz-yeterlik ile cinsiyet ve anne eğitim durumu değişkenleri arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Sosyal öz-yeterlik ile hiçbir değişken arasında anlamlı farlılık bulunamamıştır.

It is also seen that adolescents witnessed violence as well as exposure to violence. This negatively affects the adolescents, and the relationship between the psychological resilience of the adolescents and their empathy and self-efficacy has been explored together with the demographic variables. The sample of the research consists of a total of 405 students studying in the high schools of Dulkadiroğlu and Onikişubat in the central districts of Kahramanmaras. Also simple random sampling method is used. The research data were collected by using a child and youth resilience scale, empathic tendency scale, self-efficacy scale and demographic information form. SPSS 22.00 was used in the analysis of the research data and the findings were evaluated at ,05 significance level. As a result of the analyzes, there is a positive, weak and meaningful relationship between the psychological resilience and empathic tendencies of the adolescent students who are exposed to violence; a positive, mid-level, and meaningful relationship between psychological resilience and self-efficacy; there was a positive, weak and meaningful relationship between self-efficacy and empathic tendencies. In the students who are exposed to violence, psychological resilience and grade average, absenteeism without excuse, between parents being together and being alive; between empathic tendency and grade level, gender, maternal education status; there was a significant relationship between self-efficacy and grade average. İt was found that there was a meaningful relationship between academic self-sufficiency and gender, grade average, absenteeism, unity of parents; between emotional self-efficacy and gender and maternal education status variables. No significant difference was found between social self-efficacy and any variables.