Hilmi Yavuz’un “doğunun geçitleri” şiirini geleneğin yeniden üretilmesi bağlamında okuma denemesi

Abstract

Bu çalışmada Hilmi Yavuz?un “doğunun geçitleri” adlı şiirinde Divan şiiri geleneğinden nasıl yararlanıldığı metinlerarasılık bağlamında incelenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla şiir irdelendiğinde şairin başta Nâilî olmak üzere Necati Bey ve Şeyh Gâlip gibi Divan şairlerine göndermelerde bulunduğu görülmüştür. Ayrıca Yavuz?un bu şairlerden başka yine aynı gelenekten beslenen Ahmet Haşim ve Behçet Necatigil gibi “modern” şairlerin şiirleriyle de bağlantılı bir şiir kurduğu; bu bağlamda Hilmi Yavuz?un şiirinde geleneğin yeniden üretildiği sonucuna ulaşılmıştır.

In this article, it is studied how Hilmi Yavuz utilized from Divan poem tradition in the context of intertextuality in his poem called as "Doğunun Geçitleri". When the poem are semtinized, it is seen that there are allusions to Divan poets such as Necati Bey, Şeyh Galip and especially Naili. Furthermore, different from these poets, he sets up a poem related to poems of poets like Ahmet Haşim and Behçet Necatigil who feed from the same tradition. In this sense, the tradition is reproduced in the poem of Hilmi Yavuz.