HÜSEYIN NIHAL ATSIZ’IN ESERLERINDE GÖRÜLEN ESKICIL ÖGELERIN ANADOLU AĞIZLARINDAKI İZLERI

Abstract

Hüseyin Nihal Atsız; Türkolog, şair, yazar, edebiyatçı, tarihçi, düşünür, öğretmen ve akademisyen kimliğine sahip çok yönlü bir fikir adamıdır. 12 Ocak 1905’te İstanbul’da doğan Atsız, ilköğrenimini Kadıköy’deki Fransız ve Alman okulları, Kasımpaşa’daki Cezayirli Gazi Hasan Paşa ilk mektebi ve Haydarpaşa’daki Osmanlı İttihad Mektebi’nde; ortaöğrenimini ise Kadıköy ve İstanbul Sultânîsi’nde tamamlamıştır. 1926 yılında İstanbul Dârülfünûn’da Edebiyat Bölümü’ne kaydolan Atsız aynı yıl askerlik vazifesi için göreve çağrılmıştır. Askerlik görevini yerine getirdikten sonra 1930 yılında Edebiyat Fakültesi’nden mezun olmuştur. Hocası Prof. Dr. Mehmet Fuat Köprülü’nün de isteği üzerine 1931 yılında asistanlık görevine başlamıştır.2 Atsız, daha çok önemli bir fikir adamı olarak görülse de edebi yönü hiç azımsanamayacak kadar güçlüdür. Yazdığı eserlerde bu durum açıkça görülmektedir. Ercilasun’a göre Atsız’ın şiirleri edebiyat tarihi derslerinde okutulacak niteliktedir. Romanları da çocuk romanları olarak görülmemeli, sanatkârane bir ruhla işlendiği anlaşılmalıdır. Örneğin Bozkurtlar romanı çok kahramanlı yapısıyla ilktir ve belki de bu alanda tektir (Erdoğan-Çakır, 2020: 16-19).