Adana'da yaşayan Suriyeli mültecilerin mahalleye bağlılıkları ve kent kimliğinin psikolojik iyi oluşlarına etkisi

Abstract

2011 yılında Suriye’de başlayan ve kısa sürede sönümlenmek yerine iç savaşa dönüşen Suriye krizi milyonlarca insanın yerinden edilmesine, yüzbinlerce insanın yaralanmasına ve hayatını kaybetmesine neden olmuştur. Savaşın şiddetlenmesinden kısa bir süre sonra göç eden 3.7 milyonun üzerinde kişi Türkiye’de geçici koruma statüsü altında yaşamaktadır. Türkiye’nin 81 ilinde çeşitli nüfus yoğunluklarıyla var olan geçici koruma altındaki Suriyelilerin çok büyük bölümü kent alanlarında yaşamaktadır. Çalışmanın amacı Adana’da yaşayan Suriyelilerin mahalleye bağlılıkları ve kent kimliğinin psikolojik iyi oluşlarına etkisini ve bunu etkileyen faktörleri araştırmaktadır. Çalışmada 149 Suriyeli katılımcı ile görüşülmüştür. Araştırmada Arapça’ya çevrilen “Sosyo-Demografik Bilgi Formu”, “Mahalleye Bağlılık Ölçeği”, “Kent Kimliği Ölçeği”, “Çok Boyutlu Psikolojik İyi Oluş (Esenlik) Ölçeği-ÇBPİO” kullanılmıştır. Katılımcıların %73,8’si 5 yıldan uzun süredir Türkiye’de yaşıyor, %59,1’i 5 yıldan uzun süredir Adana’da yaşıyor. Katılımcıların %37,6’sı 5 yıldan uzun süredir şu anda yaşadığı mahallede yaşıyor ve yaşadıkları bu mahalleyi tercih etmelerinin sebebi ekonomik sebepler ve tanıdıklarının aynı mahallede ikamet etmesidir. Kent Kimliği ölçeği ile Mahalleye Bağlılık arasında orta düzeyde negatif yönde (r= -0,43) bir korelasyon olduğu, mahalleye bağlılık arttıkça kente bağlılığın azaldığı görülmektedir. Kent Kimliği ile ÇBPİO arasında negatif yönde zayıf korelasyon (r= -0,17) olduğu görülmektedir. Mahalleye Bağlılık ile ÇBPİO toplam puanı arasında pozitif yönde orta düzeyde korelasyon (r= 0,55) olduğu görülmektedir. Mahallede ikamet süresi, sosyo-ekonomik statü, mahallede mülteci yoğunluğu, ayrımcılığa maruziyet, Türkçe dil bilgisi psikolojik iyi oluş düzeylerini etkileyen faktörler olarak saptanmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlar, mahalleye bağlılık arttıkça psikolojik iyi oluşun arttığını göstermektedir.

The Syrian crisis, which started in Syria in 2011 and turned into a civil war instead of ending in a short time, caused millions of people to be displaced, hundreds of thousands of people injured and lost their lives. More than 3.7 million people who immigrated shortly after the escalation of the war live under temporary protection status in Turkey. The vast majority of Syrians under temporary protection, who exist in 81 provinces of Turkey with various population densities, live in urban areas. The aim of the study is to investigate the effects of the commitment to the neighbourhood and urban identity of Syrians living in Adana on their psychological well-being and the factors affecting this. 149 Syrian participants were interviewed in the study. "Socio-Demographic Information Form", "Neighborhood Attachment Scale", "Urban Identity Scale", "Multidimensional Psychological Well-Being Scale-MPWBS" translated into Arabic were used in the research. 73.8% of the participants have been living in Turkey for more than 5 years, 59.1% have been living in Adana for more than 5 years. 37.6% of the participants have been living in the neighborhood they currently live in for more than 5 years and the reason they prefer this neighborhood is because of economic reasons and their acquaintances living in the same neighborhood. It is seen that there is a moderate negative correlation (r= -0.43) between the urban identity scale and commitment to the neighborhood, and as the loyalty to the neighborhood increases, the loyalty to the urban decreases. It is seen that there is a weak negative correlation (r= -0.17) between the urban identity and the MPWBS. It is seen that there is a moderate positive correlation (r= 0.55) between the commitment of the neighborhood and the total score of the MPWBS. Duration of residence in the neighborhood, socio-economic status, density of refugees in the neighborhood, exposure to discrimination, Turkish grammar were determined as factors affecting psychological well-being levels. The results obtained from the study show that as commitment to the neighborhood increases, psychological well-being increases.