Evli bireylerin empatik eğilim düzeyleri ile karar verme stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı evli bireylerin empatik eğilim düzeyleri ile karar verme stilleri arasında bir ilişki olup olmadığını incelemektir. Ayrıca evli bireylerin karar verme stilleri ve empatik eğilim düzeylerinin sosyodemografik özelliklere göre farklılaşıp farklılaşmadığını incelenmekte amaçlar arasındadır. Araştırmaya Adana ili Seyhan, Çukurova, Yüreğir, Sarıçam merkez ilçelerinde yaşayan , kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemiyle seçilen, 323 evli birey katılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak, Empatik Eğilim Ölçeği (EEÖ), Melbourne Karar Verme Stilleri Ölçeği (MKVÖ) ve araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde, değişkenlere bağlı olarak Sosyal Bilimlerde İstatistik paket programı kullanılıp frekans, yüzde, pearson korelasyon katsayı, ilişkisiz örneklemler için t-testi ve çoklu standart regresyon analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre dikkatli karar verme, erteleyici karar verme, panik karar verme ve cinsiyet değişkeninin empatik eğilimi yordadığı ortaya çıkmış, fakat kaçıngan karar verme, eğitim düzeyi ve çalışma durumu değişkenlerinin empatik eğilim üzerinde bir etkiye sahip olmadığı belirlenmiştir. Bununla beraber empatik eğilim ve evlilik sayısı değişkeni dikkatli karar verme üzerinde anlamlı birer yordayıcı olarak saptanmıştır. Ayrıca empatik eğilim, eğitim düzeyi ve evlenme biçimi kaçıngan karar verme stilinin anlamlı yordayıcıları olarak görülürken, cinsiyet ve çocuk sayısı anlamlı yordayıcı olarak belirlenmemiştir. Erteleyici karar verme stilinin yordayıcıları olarak empatik eğilim, eğitim düzeyi, evlenme biçimi gözlemlenirken, cinsiyet değişkeni anlamlı yordayıcı olarak gözlemlenmemiştir. Panik karar verme stilinin anlamlı yordayıcıları empatik eğilim ve evlenme biçimi olarak belirlenmiş, buna karşılık eğitim düzeyi ve çocuk sayısı aynı etkiyi yaratmamıştır.

The main purpose of this study was to explore whether there is a relationship between married individuals' empathic tendency levels and their decision-making styles. In addition, the study examined married individuals' decision-making styles in terms of sociodemographic characteristics. The participants included 323 married individuals living in the Seyhan, Çukurova, Yüreğir, and Sarıçam central districts of the city of Adana, selected by convenience sampling method. The Empathic Tendency Scale (EES), the Melbourne Decision-Making Questionnaire (MDMQ), and the Personal Information Form developed by the prepared by the researcher were used as data collection tools in the study. In data analysis, In Social Sciences Statistical program was used depending on the variables, and frequency, percentage, Pearson correlation coefficient, independent samples t-test, and standard multiple regression analysis techniques were performed. According to the study results, vigilance decision making, procrastinating decision making, hypervigilance decision making, and the variable of sex were predictors of empathic tendency. However, buck passing decision making, and the variables of education level and working status did not have an effect on empathic tendency. On the other hand, the variables of empathic tendency and the number of marriages were significant predictors of vigilance decision making. In addition, empathic tendency, education level, and marriage style were found to be significant predictors of buck passing decision-making style, whereas sex and number of children were not found to be significant predictors. While empathetic tendency, education level, and marriage style were predictors of procrastinating decision-making style, sex was not determined as a significant predictor. The significant predictors of hypervigilance decision-making style were found to be empathetic tendency and marriage style, whereas education level and the number of children did not have the same effect.