Orhan Pamuk' un Kara Kitap adlı eserinin metinlerarası ilişkiler çerçevesinde incelenmesi

Abstract

Metinlerarası ilişkiler, en genel tanımıyla bir metnin kendinden önce yazılmış metinlerle olan ilişkisi ilkesine dayanır. Bu ilişki, kullanım özellikleri göz önünde bulundurularak çeşitli kategorilere ayrılır. Postmodernizmin metin çözümleme yöntemlerinden biri olan metinlerarasılık, kuramsal bir inceleme alanı oluşturarak, Dünya edebiyatında olduğu gibi Türk edebiyatında da kendine önemli bir yer edinmiştir. Kuramı, Doğu ve Batı kaynaklarını referans alarak kullanan, Türk edebiyatının önemli isimlerinden biri olan Orhan Pamuk, metinlerarasılığı en çok kullanan yazarlardandır. Orhan Pamuk' un romancılık kariyerinin dönüm noktası sayılan en önemli eserlerinden biri olan Kara Kitap ise metinlerarası yöntem ve tekniklerinin sıkça uygulandığı bir romandır. Bu çalışma da, Orhan Pamuk' un Kara Kitap adlı eserinde kullanılan alıntı, gönderge, parodi, pastiş, kolaj-brikolaj, klişe, anlatı içinde anlatı gibi metinlerarası tekniklerin detaylandırılıp açıklanması amaçlanmıştır. Romanı kuramsal çerçeve dahilinde ele alırken, Orhan Pamuk' un hayatı ve edebî kişiliği de göz önünde bulundurulmuştur.

Intertextual relations, in the most general sense, are based on the principle that a text is related to other texts previously written.This relationship is defined by various categories, considering the characteristics of usage.Establishing a theoretical area of investigation, intertextuality, as a method of text analysis in postmodernism, has gained an important place in Turkish literature, as it has in World literature.Using intertextuality by taking the sources of East and West as reference, one of the most prominent figures in Turkish literature, Orhan Pamuk is one of the authors referring to intertextuality most.Regarded as the turning point in Pamuk's career and as one of his most significant works, the Black Book is a novel in which methods and techniques of intertextuality are frequently used. This study aims to provide a detailed description of the techniques of intertextuality used in the Black Book such as citation, referent, parody, pastiche, collage-bricolage, cliché, story within a story.Addressing the novel within the scope of a theoretical framework, this study takes the life and literary personality of Orhan Pamuk into consideration, as well.